Ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τα "θηρία" του τουρκικού εθνικισμού, του κεμαλικού κατεστημένου και του νεοθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού, στην προσπάθεια του αυτή βρήκε συμμάχους πολυάριθμους αρθρογράφους και δημοσιογράφους των τουρκικών εφημερίδων.
Τα περισσότερα άρθρα που δημοσιεύονται αυτές τις μέρες στον τουρκικό τύπο είναι εντυπωσιακά για την κρτική που ασκούν στις κρατικές πολιτικές εναντίον του Ελληνικού στοιχείου της Πόλης. Μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις η δόση της κριτικής είναι μεγαλύτερη από αυτή που χρησιμοποίησε ο Παναγιότατος, στην συνέντευξη του προς το αμερικανικό κανάλι CBS.
Απ' όσα διατυπώθηκαν αυτό το διάστημα, πρέπει να υπογραμμίσουμε μία φράση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, στη συνομιλία που είχε με δημοσιογράφο της εφημερίδας Μιλλιέτ. Ο Παναγιότατος μεταξύ άλλων είπε: "Στις εφημερίδες γράφτηκε ότι η Υπ. Παιδείας Νιμέτ Τσουμπουκτσού είπε 'δεν βλέπω νομικό εμπόδιο για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής Χάλκης, όμως και η Ελλάδα θα πρέπει να ικανοποιήσει τα αιτήματα της Τουρκίας'. Δηλαδή κρατούμαστε όμηροι εξαιτίας των Τούρκων της Κύπρου και της Δυτ. Θράκης. Αλλά εμείς είμαστε Τούρκοι πολίτες. Ζητούμε τα δικαιώματα μας ως πολίτες της Τουρκίας. Η Λωζάννη μάς δίνει αυτά τα δικαιώματα..."
Η δήλωση αυτή του Οικ. Πατριάρχη πέρα από την περιγραφή της ισχύουσας πραγματικότητας, είναι σημαντική επειδή κονιορτοποιεί τα επιχειρήματα που διατυπώνονται από ελλαδικούς κύκλους.
Σύμφωνα με αυτά τα επιχειρήματα, η ύπαρξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, κρατά σε ομηρεία την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, επειδή - υποτίθεται - ότι εξαναγκάζεται να είναι πιο διαλλακτική.
Οι απόψεις αυτές που διατυπώνονται σε κύκλους του ελληνικού Υπ. Εξωτερικών και διοχετεύονται τεχνηέντως από στήλες εφημερίδων, ιστοσελίδες, blogs και άλλα μέσα, παραβλέπουν την πραγματικότητα ότι διαχρονικά η ελληνική εξωτερική πολιτική, παρέμεινε αδιάφορη για την τύχη της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία.
Πέρα από το "ιδεολογικό" υπόβαθρο αυτής της στάσης, ένας άλλος βασικός λόγος που οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν υπερασπίστηκαν την ελληνική μειονότητα, ήταν η πολιτική ψευδαίσθηση ότι με τον τρόπο αυτό αποτρέπουν την ανάμιξη της Τουρκίας στις σχέσεις της μουσουλμανικής μειονότητας με το ελληνικό κράτος.
Έτσι, έλληνες πολιτικοί απ όλο το πολιτικό φάσμα συχνά πυκνά υπενθυμίζουν ότι οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της Θράκης είναι πολίτες της Ελλάδας και ως εκ τούτου η Τουρκία δεν θα πρέπει ν' αναμιγνύεται σε ζητήματα που αφορούν την μειονότητα.
Όμως πέρα απ' όσα προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης για τον τρόπο εφαρμογής της, οι ελληνικές κυβερνήσεις υπογράφοντας διάφορες διμερείς συμφωνίες με την Τουρκία, είναι αυτές που άνοιξαν τον δρόμο για την ανάμιξη της Τουρκίας στα θέματα της μουσουλμανικής μειονότητας.
Η φράση του Οικουμενικού Πατριάρχη, που παραθέτουμε παραπάνω εκθέτει την επιδίωξη της Τουρκίας να χρησιμοποιεί την ελληνική μειονότητα ως όμοιρο, για να πιέζει την Ελλάδα στην Κύπρο και στην Θράκη. Αλλά όπως προαναφέραμε, η ιστορική εμπειρία έδειξε να μην επηρεάζεται η πολιτική της Ελλάδας από την τακτική της Τουρκίας.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης με την επισήμανση "ζητούμε τα δικαιώματα μας ως πολίτες της Τουρκίας. Η Λωζάννη μάς δίνει αυτά τα δικαιώματα..." αποσυνδέει πλήρως τον συσχετισμό της ελληνικής μειονότητας με τις ελληνο-τουρκικές διαφορές. Με την ευθύνη του πνευματικού ηγέτη της Ελληνορθόδοξης μειονότητας δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση, ότι τα δικαιώματα της είναι αυτοτελή, πηγάζουν από διεθνείς συνθήκες και από την ιδιότητα του πολίτη του τουρκικού κράτους και δεν επιτρέπεται να συσχετιστούν με θέματα που σχετίζονται με την Ελλάδα, την Κύπρο ή άλλες χώρες.
Όμως η βαρύτητα της δήλωσης του Οικ. Πατριάρχη δεν εξαντλείται σε αυτή την επισήμνση. Με μία άλλη φράση Του στην ίδια συνέντευξη, θέτει ένα ζήτημα που μέχρι σήμερα δεν έχουν τολμήσει να θέσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Είπε: "Ζητείται αμοιβαιότητα για το άνοιγμα της Σχολής. Όμως πώς μπορεί να συγκριθούν οι 3 - 4 χιλιάδες Ρωμιοί με τις 130 - 150 χιλιάδες στη Δυτ. Θράκη. Η αμοιβαιότητα είναι παράλογη και ανήθικη".
Η φράση αυτή υπενθυμίζει την ανατροπή της αριθμητικής ισορροπίας μεταξύ των δύο μειονοτήτων. Η αριθμητική ισορροπία, μπορεί τυπικά να μην είναι καταγεγραμμένη στην Συνθήκη της Λωζάννης, όμως αποτέλεσε στοιχείο που λήφθηκε υπόψη κατά την τελική διατύπωη της.
Το θέμα αυτό δεν έχουμε δει μέχρι τώρα να το θίγουν διαπραγματευτικά οι ελληνικές κυβερνήσεις, για να ζητήσουν όχι βέβαια την αριθμητική μείωση της μουσουλμανικής μειονότητας, αλλά την αριθμητική αποκατάσταση της Ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία.
Μετά και από αυτές τις δηλώσεις του Οικ. Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, τόσο η Τουρκία όσο και η Ελλάδα οφείλουν να δουν με μία διαφορετική ματιά την ελληνική μειονότητα στην Τουρκία. Όχι ως όμοιρο των κρατικών πολιτικών, αλλά ως μειονότητα με απαράγραπτα δικαιώματα.
