ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

- Η αγορά εργασίας στην Τουρκία προφέρει μεγάλες ευκαιρίες για τους Έλληνες
- Θα διευκολυνθούν αρκετά οι Έλληνες εργαζόμενοι αν επιτραπεί στα παιδιά τους να εγγραφούν στα σχολεία της Ομογένειας.

Του Γεωργίου Καμινάρη

Με αφορμή δύο άρθρα που εμφανίζονται στις σημερινές τουρκικές εφημερίδες – τουλάχιστον στην ηλεκτρονική τους έκδοση – επανέρχεται στους διαλογισμούς μου ένα σημαντικό πρόβλημα της παιδείας της Κωνσταντινουπολίτικης Ομογένειας. Το πρόβλημα είναι ότι ο αριθμός των μαθητών στα σχολεία μας έχει μειωθεί αρκετά. Αυτό το γεγονός, σε συνάρτηση και με άλλους παράγοντες, δημιουργεί πρόβλημα στην λειτουργία των σχολείων και δυσχεραίνει το έργο των εκπαιδευτικών.
Το ένα άρθρο είναι του κ. Γιώργου Κιρμπάκη στην Χουριέτ της 15 Νοεμβρίου με τίτλο ΄΄ Η κρίση άλλαξε τους ρόλους, οι Έλληνες ψάχνουν πλέον εργασία στην Τουρκία ΄΄.
Το άρθρο αναφέρεται στην αύξηση του αριθμού των Ελλήνων που σκέπτονται σοβαρά να εργαστούν στην Τουρκία λόγω της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας. Αντίθετα, πριν μερικά χρόνια υπήρχε σοβαρός προβληματισμός στην Ελλάδα ότι, με την υποψηφιότητα και την μελλοντική ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα υπήρχε ένα ρεύμα μετανάστευσης από την Τουρκία προς την χώρα μας. Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στην ιστοσελίδα: http://www.hurriyet.com.tr/ekonomi/16298250.asp?gid=373

Το άλλο άρθρο είναι του κ. Ουμάγ Ακτάς Σαλμάν στην Ραντικάλ της 15 Νοεμβρίου με τίτλο: ΄΄ Στο σχολείο μόνος του ΄΄ και αναφέρεται στον μικρό Βαλάντη Μιχαηλίδη, τον μοναδικό μαθητή της κοινοτικής σχολής της Χαλκηδόνας (Καντίκιογ) δίνοντας παράλληλα το πλαίσιο του προβλήματος των ολιγάριθμων μαθητών και στα άλλα σχολεία της Πόλης. Η μη ύπαρξη πολλών μαθητών δεν παρέχει προϋποθέσεις για ένα κοινωνικό περιβάλλον αλλά ούτε και ανταγωνιστικό. Απλώς παρέχει ένα παράδειγμα απομόνωσης όπου όλο το σχολείο, όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από το μοναδικό μαθητή.
Η πρόταση του κ. Γιάννη Δεμιρτζόγλου, Λυκειάρχη του Ζωγραφείου, είναι διαυγής και απλή: ΄΄ Μην πέσει η αυλαία. Εμείς δεν θέλουμε να είμαστε οι τελευταίοι ήρωες αυτού του δράματος. Αυτά τα σχολεία να ανοιχτούν σε όσους θέλουν να μάθουν την ελληνική γλώσσα. Έρχονται έμποροι από την Ελλάδα. Γιατί τα παιδιά των Ελλήνων υπηκόων να μην μπορούν να εγγραφούν στα σχολεία μας ΄΄.
Η πρόταση δεν είναι σημερινή. Το άρθρο μας πληροφορεί ότι πριν τέσσερα χρόνια είχε προωθηθεί σχέδιο νόμου για να επιτραπεί η εγγραφή των μαθητών ξένων υπηκόων, όμως δεν προχώρησε η νομοθέτηση του λόγω αντίδρασης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP). Το άρθρο του κ. Σαλμάν μπορείτε να το βρείτα στην ιστοσελίδα: http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalDetay&ArticleID=1029025&Date=15.11.2010&CategoryID=77
Εκτός από τα άμεσα προβλήματα και τις προεκτάσεις τους που περιγράφονται στα δύο άρθρα, υπάρχει και ένα κοινό θέμα που τα συνδέει. Το θέμα λέγεται δημογραφικό της Ομογένειας της Πόλης. Και ενώ η αγορά εργασίας που προσφέρει η Τουρκία (άρθρο του κ. Κιρμπάκη) παρέχει θετικές προϋποθέσεις για την αύξηση του ελληνικού στοιχείου της Πόλης, η απαγόρευση εγγραφής μαθητών Ελλήνων υπηκόων στα σχολεία της Ομογένειας αποτελεί αρνητική συνθήκη για τους Έλληνες που θέλουν να εργαστούν στην Τουρκία.
Η τακτοποίηση αυτού του εμποδίου αποτελεί προϋπόθεση για τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που έχουν μεσαία εξειδίκευση, δηλαδή μηχανικούς, εργοδηγούς, προϊστάμενους βάρδιας κλπ, που η Τουρκία έχει ανάγκη. Αυτοί δεν μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Και αυτοί οι εργαζόμενοι, αν δεν βρουν τις επιθυμητές συνθήκες στην Πόλη θα ψάξουν αλλού για δουλειά.
Επομένως το πρόβλημα των μαθητών Ελλήνων ξένων υπηκόων πρέπει να λυθεί και πρέπει να λυθεί τώρα. Και δεν νομίζω ότι σήμερα το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα θα είχε αντίρρηση. Σήμερα οι συνθήκες δεν είναι όπως πριν τέσσερα χρόνια. Θα πρέπει λοιπόν να επανέλθουμε στο θέμα και να επιμείνουμε για την επίλυση του.
gfkam@hotmail.com