Μεγάλο σάλο προκάλεσε η επιστολή του Σεβ. Μητροπολίτη Ικονίου κ. Θεόληπτου προς την ομογενειακή εφημερίδα "Εθνικός Κήρυξ". Η επιστολή αποτελεί κύριο θέμα συζήτησης στους ομογενειακούς κύκλους των ΗΠΑ, στα ομογενειακά μ.μ.ε. και τις σχετικές ιστοσελίδες.
Η υπόθεση αφορά την ουσιατική άρνηση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου, να βοηθήσει στην εγκατάσταση δύο 12χρονων ορφανών Ελληνόπουλων από το Κονγκό στην Ακαδημία Αγίου Βασιλείου (οικοτροφείο που ανήκει στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής). Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Δημήτριος επικαλείται το γεγονός ότι τα δύο ορφανά αδέλφια δεν έχουν Αμερικανική ιθαγένεια, όμως σε δελτίο τύπου της Αρχιεπισκοπής δεν αναφέρονται οι ενέργειες της για την υπέρβαση του προβλήματος. Το θέμα έφερε στο φως της δημοσιότητα ο "Εθνικός Κήρυξ" και ακολούθησε η επιστολή του Σεβ. κ. Θεόληπτου, που δημοσιεύουμε παρακάτω.
Πάσα ομοιότητα με ανάλογες περιπτώσεις αδιαφορίας προς αναξιοπαθούντας αδελφούς, εκ μέρους ιεραρχών της Εκκλησίας, σε οποιοδήποτε πλάτος και μήκος του πλανήτη, είναι τελείως συμπτωματική. Γι' αυτό οι λοιποί ιεράρχες δεν πρέπει να την εκλάβουν "προσωπικά" την επιστολή, ωσάν να αφορά δικές τους ανάλογες συμπεριφορές.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΚΟΝΙΟΥ κ. ΘΕΟΛΗΠΤΟΥ
«Μετά πολλής λύπης ανέγνωσα εις το φύλλο της εγκρίτου εφημερίδος σας ‘Εθνικός Κήρυξ' το άρθρο ‘Αρνούνται να πάρουν δύο ορφανά στην Ακαδημία' της 8ης Ιανουαρίου 2010. Ομολογώ ότι διαβάζοντας το κείμενο του κ. Θεοδώρου Καλμούκου, έφριξα, λυπήθηκα και ντράπηκα που είμαι αρχιερεύς της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Και ερωτώ: Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος ο οποίος έλαβε το γράμμα διά βοήθεια είχε την συνείδησή του ήσυχη τις εορτές της Θείας Επιφανείας και του Νέου Ετους; Μπόρεσε να εορτάσει ως αρχιερεύς τις Αγιες αυτές ημέρες άνευ συνειδησιακού προβλήματος; Πώς μπόρεσε να δώσει την απάντηση που έστειλε εις τον θείο των δύο αυτών παιδιών και μάλιστα κοροϊδεύοντας και στέλνοντας ευχάς ‘διά εξεύρεσιν λύσεως'. Αλήθεια πού βαδίζουμε; Πού οδηγείται αυτή η ταλαίπωρος Ορθόδοξος Εκκλησία; Πού την οδηγούν οι ασυνείδητοι ποιμένες της; Πώς θέλουμε να μας πιστεύει ο κόσμος και να μας ακολουθεί όταν εμείς άλλα κηρύττουμε και άλλα πράττομε; Λυπάμαι πολύ διά τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, με απογοήτευσε δια μίαν ακόμη φορά.
Ποία είναι η αποστολή μας στον κόσμο, μήπως να ετοιμάζομε δείπνα και τελετές διά να εορτάσομε τα δεκάχρονά μας στον Θρόνο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής ή να ομιλούμε και να κηρύττομε περί αγάπης και βοηθείας του πάσχοντος συνανθρώπου μας και εις την πράξη να μην κάνομε το παραμικρό. Μία ολόκληρη Αρχιεπισκοπή Αμερικής δεν είναι σε θέση να βοηθήσει δύο δεκάχρονα παιδάκια. Και οι προφάσεις ανόητες και άνευ ουσίας. Δεν έχουν, λέγει ο κατά τα άλλα άγιος αδελφός, αμερικανική υπηκοότητα. Σε ποίον πουλάει τα παραμύθια αυτά; Είναι δυνατόν να θέλει να βοηθήσει και να μην βρει τον τρόπο ή κάποια λύση; Εάν δεν είναι σε θέση να βοηθήσει δύο ορφανά παιδάκια δέκα ετών, τότε κακώς παραμένει εις την θέση του. Η ουσία είναι όμως μία: Δεν υπάρχει θέληση διότι έχομε ξεφύγει από την αποστολή μας. Από 100 δολάρια να ζητούσε από τους αρχιερείς της Αμερικής θα μάζευε 1,000 δολάρια το μήνα, και μη μου πείτε ότι δεν έχουν να δώσουν χρήματα γιατί θα γελάσει μαζί τους και το παρδαλό κατσίκι.
Και διάλεξε να απαντήσει παραμονάς των Χριστουγέννων, αυτό είναι το κωμικοτραγικό της υποθέσεως. Απήντησε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής αρνούμενος βοήθεια παραμονές της κατ' εξοχήν εορτής της αγάπης, όπου ο Θεός γίνεται άνθρωπος από αγάπη διά τον άνθρωπο να τον σώσει. Αυτή είναι η εκκλησιαστική μας συνείδηση; Επαναλαμβάνω, λυπάμαι δια την κατάντια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Λυπάμαι δια την κατάντια της Αρχιεπισκοπής Αμερικής και του Αρχιεπισκόπου της. Θα τρίζουν τα κόκαλα των ευσεβών Πατέρων μας, οι οποίοι δημιούργησαν τα ιδρύματά μας δια τους πάσχοντας αδελφούς μας. Υπάρχει όμως Θεός και θα απολογηθούμε κάποια ημέρα διά τας πράξεις μας. Ομως να μην παραπονούμεθα διά τον λαόν του Θεού ότι μένει μακράν της Εκκλησίας. Εμείς τον απεμακρύναμε με τας πράξεις και τα παραδείγματά μας. Ντροπή μας.
Μετά τιμής και αγάπης
Ο Ικονίου Θεόληπτος».
