Τρίτη 3 Απριλίου 2012

ΠΟΙΟΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΤΡΙΣΜΕΝΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ;

Μία ομάδα εκπατρισμένων Κωνσταντινουπολιτών, προ καιρού επισκέφτηκαν την ενορία στην οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, στην Πόλη.
Εκεί, σε μία συζήτηση, ένας ομογενής που με το αζημίωτο αυτοπροβάλλεται ως «ευπατρίδης που αγωνίζεται για την διάσωση των κοινοτικών περιουσιών», είπε σ’ ένα από τα μέλη της ομάδας, το εξής καταπληκτικό: «Εσείς που φύγατε, τι δουλειά έχετε και ανακατεύεστε εδώ στις υποθέσεις των Ρωμιών;»..!
Βέβαια τέτοιες παρατηρήσεις, δεν ακούγονται για πρώτη φορά. Όμως η περίπτωση αποκτά ενδιαφέρον επειδή το «τι δουλειά έχετε;» διατυπώθηκε από ένα πρόσωπο, το όνομα του οποίου έχει αναμιχθεί σε υπόθεση «πλειστηριασμού» μεγάλου κοινοτικού ακινήτου, με μακριά «ουρά» ανομολόγητων οικονομικών συμφερόντων.
Η υπόθεση έγινε πιο ενδιαφέρουσα, όταν και στην Αθήνα, άρχισαν ν’ ακούγονται φωνές ελάχιστων σωματειακών παραγόντων, Πολίτικων συλλόγων, ότι «εμείς που απουσιάζουμε από την Πόλη, δεν έχουμε λόγο στα κοινοτικά ζητήματα της Ομογένειας».
Δεν θα αναζητήσουμε τις υπόγειες διασυνδέσεις όμοιων δηλώσεων και παρατηρήσεων, σε Πόλη και Αθήνα, διότι είναι προφανείς. Ούτε θα σταθούμε στα κίνητρα αυτών που τις διατυπώνουν.
Θα πάμε κατευθείαν στην ουσία τους.
Όσοι διατυπώνουν, παρόμοιες σκέψεις αγνοούν τα ιστορικά γεγονότα, που οδήγησαν στον κατακερματισμό και στην διάλυση της Πολίτικης Ρωμέϊκης κοινότητας. Παραβλέπουν, ότι οι αλλεπάλληλες διώξεις του Ελληνισμού της Πόλης, αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, οδήγησαν στην αριθμητική συρρίκνωση και στην κατεδάφιση των κοινοτικών του θεσμών.
Δηλαδή, εάν η Τουρκία ήταν μία δημοκρατική χώρα, σήμερα η Ρωμέϊκη κοινότητα της Πόλης θ’ αριθμούσε περισσότερα από 300.000 μέλη, υπολογίζοντας ένα μέσο ρυθμό πληθυσμιακής αύξησης των αστικών κοινωνιών.

Η μεγαλύτερη αδικία που έχει υποστεί η Κοινότητα μας, είναι αυτός ο βίαιος κατακερματισμός και ο εκπατρισμός του μεγαλύτερου τμήματος της.
Το έγκλημα της Τουρκίας σε βάρος της Ρωμέϊκης Κοινότητας, θα είχε ολοκληρωθεί με την αποξένωση των εκπατρισμένων από την ιστορία τους, την εστία τους, από την πολιτιστική τους κληρονομιά, από την κοινοτική τους κληρονομιά και εν τέλει από την εναπομείνασα στην Πόλη, ομογένεια.
Δυστυχώς σε αυτή την κατεύθυνση συνέβαλλε με δύο τρόπους, έστω άθελα, και μερίδα σωματειακών παραγόντων των εκπατρισμένων Κωνσταντινουπολιτών.
Ο πρώτος ήταν, ότι στο βωμό των προσωπικών φιλοδοξιών θυσίασαν την ενότητα των εκπατρισμένων. Δεν επεδίωξαν την χάραξη μίας κοινής στρατηγικής, για ν’ αποτραπεί η αποξένωση από την Πολίτικη ταυτότητα.
Ο δεύτερος ήταν, ότι για πολλά χρόνια έστρεψαν την πλάτη στην Κοινότητα μας στην Πόλη κι έτσι συνέβαλλαν στην αποξένωση και την απομάκρυνση των δύο στοιχείων μας, των εκπατρισμένων και των εναπομεινάντων Ρωμιών Πολιτών.

Συστηματικά, η ανάγκη «επανασύνδεσης» των εκπατρισμένων με την Κοινότητα τους στην Πόλη, άρχισε να διατυπώνεται στην σχετική αρθρογραφία της εφημερίδας «Ανατολή», την περίοδο 2004 – 2005, στη συνέχεια από τον φορέα «Αλληλεγγύη στους Ρωμιούς της Πόλης» και τέλος από την Οικουμενική Ομοσπονδία Κων/πολιτών (Οι.Ομ.Κω.), μέσα και από άρθρα του καταστατικού της.
Σε όλη αυτή την διαδικασία της επανασύνδεσης, ήταν καταλυτική η συμμετοχή των εκπατρισμένων στο Συνέδριο του 2006, «Συνάντηση στην Πόλη: Το Παρόν και το Μέλλον».
Αυτές οι κινήσεις ήταν ένα «χειρόφρενο» στην ροή της Ιστορίας, που οδηγούσε στον εκμηδενισμό τον Ελληνισμό της Πόλης.
Όμως η υπόθεση δεν έχει κριθεί οριστικά. Εάν δεν ανατραπεί η δημογραφική συρρίκνωση, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι σε λίγα χρόνια θα έχει επιτευχθεί ο στόχος των εθνικιστικών δυνάμεων της Τουρκίας, για εκμηδενισμό της Πολίτικης Ρωμέϊκης κοινότητας.
Και ο «εκμηδενισμός» δεν θα είναι πρωτίστως αριθμητικός. Αλλά σε επίπεδο «κοινοτικής ταυτότητας».

Όσοι Ρωμιοί Πολίτες στην Πόλη και την διασπορά, αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο, συνεργάζονται και προσπαθούν ν’ αποτρέψουν το μοιραίο τέλος. Σε αυτή τη συνεργασία, η Οι.Ομ.Κω. και ο νεοϊδρυθείς Σύνδεσμος Υποστήριξης Ρωμέϊκων Κοινοτικών Ιδρυμάτων (Σ.Υ.Ρ.Κ.Ι.) έχουν πρωτεύοντα λόγο.
Άλλωστε οι δύο φορείς, στο βαθμό που θα μπορούν να διαμορφώνουν συλλογικά και μέσα από διάλογο, τους όρους αυτής της συνεργασίας και του συντονισμού, θα δικαιώνουν τον σκοπό της ίδρυσης τους.
Στον αντίποδα αυτής της προγραμματικής συνεργασίας, βρίσκονται όσοι σκοπίμως θέτουν το ερώτημα «τι δουλειά έχετε εδώ;».
Είναι θλιβερό, να βλέπουμε κάποιους να συνασπίζουν τις προσωπικές φιλοδοξίες και τα ιδιοτελή κίνητρα τους, για να ακυρώσουν τα δικαιώματα των εκπατρισμένων, στην Κοινότητα που ανήκουν.
Είναι θλιβερό, όταν ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας, αναγνωρίζει τις κρατικές αδικίες που έχουν υποστεί όσοι μειονοτικοί αναγκάστηκαν να εκπατριστούν, να κάνουν ότι δεν βλέπουν αυτή την πραγματικότητα, κάποιοι που προέρχονται από την Κοινότητα μας.
Όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η αποκατάσταση των αδικιών που έχει υποστεί η Ρωμέϊκη κοινότητα της Πόλης, δεν μπορεί να γίνει με την αποξένωση των εκπατρισμένων από την Κοινότητα τους.
Αυτή την αποξένωση των δύο τμημάτων της Πολίτικης Ρωμιοσύνης (των εναπομεινάντων και των εκπατρισμένων) που δεν επέτυχε να την καταστήσει οριστική η τουρκική εθνικοφροσύνη, δεν θα την πετύχουν ούτε οι λίγοι δικοί μας, που στο βωμό του «εγώ» θυσιάζουν το «εμείς».

Γρηγόρης Κεσίσογλου

1 σχόλιο:

  1. Από τον κ. Στέλιο Ροϊδη, λάβαμε με το ηλ. ταχυδρομείο το παρακάτω μήνυμα:

    Στην φάση αυτή τύποι όπως αναφέρονται στο κείμενο νομίζω ότι θα υπάρξουν και άλλοι. Εκείνο που πρέπει να γίνει προς το παρόν είναι να καταβληθεί μια προσπάθεια ψύχραιμου διαλόγου για να συνετισθούν. Στον αγώνα αυτόν της επιβίωσης της Ρωμιοσύνης όλοι χρειάζονται. Το απλούστερο που μπορεί να τους λεχθεί νομίζω ότι είναι: «Τι θα γινόταν αν το ίδιο πράγμα λέγονταν στους Έλληνες ή στους Εβραίους της Αμερικής; Θα μπορούσαν να συγκροτήσουν τα περίφημα λόμπυ που τόσο βοηθούν τις χώρες τους;»
    Αυτό βέβαια σε πρώτη φάση. Αργότερα ανάλογα με τις εξελίξεις μπορεί να προσαρμοσθεί και η τακτική. Η προσπάθεια που ξεκίνησε θα κρατήσει πολλά χρόνια. Γι΄ αυτό ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΘΟΥΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ. Οι.Ομ.Κω και πάλι Οι.Ομ.Κω.

    Στέλιος Ροϊδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.