Η Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών (Οι.Ομ.Κω.),
από την εποχή της πρώτης αιρετής διοίκησης της το 2008 μέχρι σήμερα, ανέπτυξε
πολύπλευρη δράση και πλέον έχει εδραιωθεί στις συνειδήσεις των
Κωνσταντινουπολιτών που συμμετέχουν στα κοινά της κοινότητας τους.
Το σημαντικότερο ίσως επίτευγμα της Οι.Ομ.Κω. είναι ότι έχει καθιερωθεί ως «η κοινή φωνή – η κοινή έκφραση, των Κωνσταντινουπολιτών».
Σε αυτή την εξέλιξη συνέβαλαν δύο βασικοί παράγοντες.
Το σημαντικότερο ίσως επίτευγμα της Οι.Ομ.Κω. είναι ότι έχει καθιερωθεί ως «η κοινή φωνή – η κοινή έκφραση, των Κωνσταντινουπολιτών».
Σε αυτή την εξέλιξη συνέβαλαν δύο βασικοί παράγοντες.
Ο πρώτος, είναι η εντατική και συστηματική εργασία που έχει
γίνει σε πολλούς τομείς, από τις αιρετές διοικήσεις της Οι.Ομ.Κω. υπό την
προεδρία του καθ. Ε.Μ.Π. κ. Νικόλαου Ουζούνογλου.
Ο δεύτερος παράγοντας βρίσκεται στην «ιδρυτική φιλοσοφία»
της Οι.Ομ.Κω.. Και αυτή είναι ότι, η Οι.Ομ.Κω. ιδρύθηκε με κύριο γνώμονα να
εκφράσει τους Κωνσταντινουπολίτες και όχι τα προεδρεία κάποιων συλλόγων – μελών
της Ομοσπονδίας.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, για να γίνει καλύτερα κατανοητό, γιατί κατά την σύνταξη του καταστατικού της Οι.Ομ.Κω. υιοθετήθηκε αυτή η επιλογή.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, για να γίνει καλύτερα κατανοητό, γιατί κατά την σύνταξη του καταστατικού της Οι.Ομ.Κω. υιοθετήθηκε αυτή η επιλογή.
Από την εποχή των Απελάσεων της περιόδου 1964 – 1965 και την
ίδρυση νέων Πολίτικων συλλόγων στην Ελλάδα, μέχρι και την ίδρυση της Οι.Ομ.Κω.
υπήρχε σοβαρή αδυναμία οι εκπατρισμένοι Κωνσταντινουπολίτες να εκφραστούν με
μία κοινή φωνή, με ένα κοινό φορέα. Ο παραγοντισμός, οι προσωπικές φιλοδοξίες,
οι ατέλειωτες διαμάχες «περί όνου σκιάς», των προεδρείων τριών – τεσσάρων
Πολίτικων συλλόγων, ήταν η βασική αιτία που οι νεοπρόσφυγες Κωνσταντινουπολίτες
δεν είχαν μια κοινή φωνή. Το αποτέλεσμα ήταν, επί δεκαετίες να παραμείνουν
άλυτα τα προβλήματα των εκπατρισμένων Κωνσταντινουπολιτών. Αλλά και να μην
λαμβάνονται στα σοβαρά, από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας και της
Τουρκίας.
Αυτή η αδυναμία συνεννόησης και κοινής έκφρασης φάνηκε εντονότερα με την αποτυχία τουλάχιστον δύο κινήσεων για δημιουργία ενός δευτεροβάθμιου ή ενός συντονιστικού φορέα.
Αυτή η αδυναμία συνεννόησης και κοινής έκφρασης φάνηκε εντονότερα με την αποτυχία τουλάχιστον δύο κινήσεων για δημιουργία ενός δευτεροβάθμιου ή ενός συντονιστικού φορέα.
Τις δεκαετίες 1970 – 1980 τόσο η απόπειρα της ΕΣΚΕ (Ένωση
Σωματείων Κωνσταντινουπολιτών Ελλάδος) όσο και αυτή της «Συντονιστικής» των
Πολίτικων συλλόγων απέτυχαν παταγωδώς, επειδή δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν
κυρίως τα προεδρεία του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών, του Νέου Κύκλου και του
Σωματείου των Απελαθέντων Ελλήνων Υπηκόων.
Να σημειωθεί ότι η «διαμάχη» για την επικράτηση στον χώρο των Κωνσταντινουπολιτών, μεταξύ των προεδρείων αυτών των σωματείων, αποξένωσε τους άλλους Πολίτικους συλλόγους από την ιδέα της κοινής έκφρασης και απομάκρυνε εκατοντάδες Κωνσταντινουπολίτες από την συλλογική δράση.
Η υπό σύσταση Οι.Ομ.Κω. για να ήταν βιώσιμη, έπρεπε να μην εγκλωβιστεί στην «παραδοσιακή» διαμάχη των προεδρείων. Επίσης έπρεπε να υπερβεί την καχυποψία της πλειοψηφίας των Πολίτικων συλλόγων, οι οποίοι ήταν απρόθυμοι να περιοριστούν στο ρόλο του κομπάρσου στην κόντρα μεταξύ των λεγομένων «μεγάλων συλλόγων».
Γι’ αυτό στην «ιδρυτική φιλοσοφία» της Οι.Ομ.Κω. υιοθετήθηκε η σκέψη στον νέο φορέα να μην εκπροσωπείται ένας περιορισμένος αριθμός προέδρων ή αντιπροσώπων τους (όπως γινόταν στην ΕΣΚΕ και στην «Συντονιστική») αλλά όλα τα μέλη των Κωνσταντινουπολίτικων συλλόγων.
Έτσι στο καταστατικό της Οι.Ομ.Κω. θεσπίστηκε τα μέλη των συλλόγων να εκλέγουν αντιπροσώπους (για κάθε δέκα ψηφίσαντες ένας αντιπρόσωπος) και αυτοί να αποτελούν την Γενική Συνέλευση που θα εκλέγει την Διοίκηση της Οι.Ομ.Κω.
Μάλιστα, υπήρξε η πρόβλεψη οι διοικήσεις των συλλόγων να ορίζουν από ένα ex oficcio αντιπρόσωπο.
Να σημειωθεί ότι η «διαμάχη» για την επικράτηση στον χώρο των Κωνσταντινουπολιτών, μεταξύ των προεδρείων αυτών των σωματείων, αποξένωσε τους άλλους Πολίτικους συλλόγους από την ιδέα της κοινής έκφρασης και απομάκρυνε εκατοντάδες Κωνσταντινουπολίτες από την συλλογική δράση.
Η υπό σύσταση Οι.Ομ.Κω. για να ήταν βιώσιμη, έπρεπε να μην εγκλωβιστεί στην «παραδοσιακή» διαμάχη των προεδρείων. Επίσης έπρεπε να υπερβεί την καχυποψία της πλειοψηφίας των Πολίτικων συλλόγων, οι οποίοι ήταν απρόθυμοι να περιοριστούν στο ρόλο του κομπάρσου στην κόντρα μεταξύ των λεγομένων «μεγάλων συλλόγων».
Γι’ αυτό στην «ιδρυτική φιλοσοφία» της Οι.Ομ.Κω. υιοθετήθηκε η σκέψη στον νέο φορέα να μην εκπροσωπείται ένας περιορισμένος αριθμός προέδρων ή αντιπροσώπων τους (όπως γινόταν στην ΕΣΚΕ και στην «Συντονιστική») αλλά όλα τα μέλη των Κωνσταντινουπολίτικων συλλόγων.
Έτσι στο καταστατικό της Οι.Ομ.Κω. θεσπίστηκε τα μέλη των συλλόγων να εκλέγουν αντιπροσώπους (για κάθε δέκα ψηφίσαντες ένας αντιπρόσωπος) και αυτοί να αποτελούν την Γενική Συνέλευση που θα εκλέγει την Διοίκηση της Οι.Ομ.Κω.
Μάλιστα, υπήρξε η πρόβλεψη οι διοικήσεις των συλλόγων να ορίζουν από ένα ex oficcio αντιπρόσωπο.
Όταν ιδρύθηκε η Οι.Ομ.Κω. αυτό το σύστημα υιοθετήθηκε απ’
όλους χωρίς καμία διαφωνία.
Το νέο σύστημα εκπροσώπησης των Κωνσταντινουπολιτών, είχε άμεσα ευεργετικά αποτελέσματα, αφού απελευθέρωσε νέες δυνάμεις. Κωνσταντινουπολίτες, μέλη σωματείων, που μέχρι τότε αποθαρρυμένοι απείχαν από τα κοινά των Κωνσταντινουπολιτών, άρχισαν να ενδιαφέρονται και να συμμετέχουν στις δράσεις της Οι.Ομ.Κω.
Το νέο σύστημα εκπροσώπησης των Κωνσταντινουπολιτών, είχε άμεσα ευεργετικά αποτελέσματα, αφού απελευθέρωσε νέες δυνάμεις. Κωνσταντινουπολίτες, μέλη σωματείων, που μέχρι τότε αποθαρρυμένοι απείχαν από τα κοινά των Κωνσταντινουπολιτών, άρχισαν να ενδιαφέρονται και να συμμετέχουν στις δράσεις της Οι.Ομ.Κω.
Όμως εδώ και καιρό, κάποιοι λίγοι παράγοντες συλλόγων οι
οποίοι είχαν γαλουχηθεί στο κλίμα της ΕΣΚΕ και της «Συντονιστικής», ενδεχομένως
απογοητευμένοι από την αδυναμία τους να πείσουν το εκλεκτορικό σώμα για να
εκλεγούν στην Διοίκηση της Οι.Ομ.Κω., άρχισαν μια προσπάθεια υπονόμευσης της
«ιδρυτικής φιλοσοφίας» της Οι.Ομ.Κω.
Αυτοί οι παράγοντες – όπως διαφαίνεται από τις δηλώσεις τους
– επιθυμούν να επιστρέψουμε στο αποτυχημένο σύστημα της ΕΣΚΕ ή της «Συντονιστικής»
και η Διοίκηση της Οι.Ομ.Κω. να απαρτίζεται από τα προεδρεία κυρίως των τριών
προαναφερόμενων συλλόγων.
Για τον σκοπό αυτό γυρνώντας πόρτα – πόρτα τους συλλόγους μέλη της Ομοσπονδίας, προσπαθούν να πείσουν ότι πρέπει με αλλαγή στο καταστατικό να εξασφαλιστεί η εκλογή τους στην Διοίκηση της Οι.Ομ.Κω.
Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι ένας τέτοιος αναχρονισμός θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην διάλυση της Οι.Ομ.Κω. αφού θα αποχωρούσε η πλειοψηφία των υπολοίπων συλλόγων, οι οποίοι από κάποιους χαρακτηρίζονται ως «μικροί σύλλογοι». Επίσης οι Κωνσταντινουπολίτες που σήμερα έχουν ενεργοποιηθεί υπό την Οι.Ομ.Κω., θα έστρεφαν την πλάτη τους σε αυτό το μαγαζάκι των παραγόντων.
Από την άλλη, μια τέτοια εξέλιξη δεν θα ικανοποιούσε μόνο τις φιλοδοξίες κάποιων σωματειακών παραγόντων, αλλά θα χαροποιούσε και τις κρατικές δυνάμεις, οι οποίες ενοχλούνται από την μέχρι σήμερα δράση της Οι.Ομ.Κω.
Ιστορικά, οι Κωνσταντινουπολίτες έχουν πάθει αρκετή ζημιά από ανθρώπους προερχόμενους από τα σπλάχνα της κοινότητας τους. Ας φροντίσουν αυτοί οι παράγοντες που υπονομεύουν την «ιδρυτική φιλοσοφία» της Οι.Ομ.Κω. να μην προκαλέσουν άλλη ζημιά στους Κωνσταντινουπολίτες. Και εν τέλει, εάν τους ενδιαφέρει η υστεροφημία τους, ν’ αναλογιστούν ότι θα καταγραφούν στην Ιστορία, ως υπονομευτές της κοινής έκφρασης των Κωνσταντινουπολιτών.
Για τον σκοπό αυτό γυρνώντας πόρτα – πόρτα τους συλλόγους μέλη της Ομοσπονδίας, προσπαθούν να πείσουν ότι πρέπει με αλλαγή στο καταστατικό να εξασφαλιστεί η εκλογή τους στην Διοίκηση της Οι.Ομ.Κω.
Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι ένας τέτοιος αναχρονισμός θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην διάλυση της Οι.Ομ.Κω. αφού θα αποχωρούσε η πλειοψηφία των υπολοίπων συλλόγων, οι οποίοι από κάποιους χαρακτηρίζονται ως «μικροί σύλλογοι». Επίσης οι Κωνσταντινουπολίτες που σήμερα έχουν ενεργοποιηθεί υπό την Οι.Ομ.Κω., θα έστρεφαν την πλάτη τους σε αυτό το μαγαζάκι των παραγόντων.
Από την άλλη, μια τέτοια εξέλιξη δεν θα ικανοποιούσε μόνο τις φιλοδοξίες κάποιων σωματειακών παραγόντων, αλλά θα χαροποιούσε και τις κρατικές δυνάμεις, οι οποίες ενοχλούνται από την μέχρι σήμερα δράση της Οι.Ομ.Κω.
Ιστορικά, οι Κωνσταντινουπολίτες έχουν πάθει αρκετή ζημιά από ανθρώπους προερχόμενους από τα σπλάχνα της κοινότητας τους. Ας φροντίσουν αυτοί οι παράγοντες που υπονομεύουν την «ιδρυτική φιλοσοφία» της Οι.Ομ.Κω. να μην προκαλέσουν άλλη ζημιά στους Κωνσταντινουπολίτες. Και εν τέλει, εάν τους ενδιαφέρει η υστεροφημία τους, ν’ αναλογιστούν ότι θα καταγραφούν στην Ιστορία, ως υπονομευτές της κοινής έκφρασης των Κωνσταντινουπολιτών.
Γρηγόρης Κεσίσογλου
