ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΟΙ…

(Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος Ιουνίου 2013, της εφημερίδας «Ανατολή»)

Φί­λοι α­να­γνώ­στες

Ε­άν υ­πάρ­χει έ­να ση­μεί­ο που δια­κρί­νε­ται η «Α­να­το­λή», με­τα­ξύ των ει­δι­κών ε­ντύ­πων, που α­πευθύ­νο­νται σε Πο­λί­τες, Μι­κρα­σιά­τες και άλ­λες ο­μά­δες του Ελ­λη­νι­σμού της καθ’ η­μάς Ανα­το­λής, εί­ναι ό­τι δεν δι­στά­ζει να πά­ρει θέ­ση σε «δύ­σκο­λα» θέ­ματα που α­φο­ρούν την κοι­νω­νί­α μας και δεν «μα­σά­ει τα λό­για της» για να εί­ναι α­ρε­στή σε ό­λους. Και γι’ αυ­τό πο­τέ δεν πα­ρα­μυ­θιά­σα­με τους α­να­γνώ­στες μας, ό­τι δή­θεν ή­μα­στε «ου­δέ­τε­ροι» και «α­μέ­το­χοι», «ά­χρω­μοι» και «ά­ο­σμοι».

Αυ­τό άλ­λω­στε το γνω­ρί­ζουν και οι τα­κτικοί α­να­γνώ­στες της «Α­να­το­λής» και νο­μί­ζου­με ό­τι εί­ναι έ­νας βα­σι­κός λό­γος που ε­πι­λέ­γουν να εί­ναι α­να­γνώ­στες της.

Η «Α­να­το­λή» έ­χει υ­ιο­θε­τή­σει ως βα­σι­κή «εκ­δο­τι­κή πο­λι­τι­κή» την υ­πε­ρά­σπιση των δι­καιω­μά­των της ο­μο­γέ­νειας μας στην Πό­λη, την Ίμ­βρο, την Τέ­νε­δο και γε­νι­κό­τε­ρα του Ελ­λη­νι­σμού της καθ’ η­μάς Α­να­το­λής.

Η «Α­να­το­λή» στα χρό­νια που πέ­ρα­σαν α­πό την έκ­δο­ση της, με κό­στος να γί­νει δυ­σά­ρε­στη σε κά­ποιους “δικούς” μας, έ­γι­νε η ε­φη­με­ρί­δα των ο­μο­γε­νεια­κών κοι­νο­τή­των της καθ’ η­μάς Α­να­το­λής που α­γω­νί­ζο­νται για τα δι­καιώ­μα­τα τους.

Θα α­να­φέ­ρου­με έ­να παρά­δειγ­μα.

Εί­ναι γνω­στό ό­τι στους κόλ­πους της Πο­λί­τι­κης Ρω­μιο­σύ­νης, υ­πάρ­χει έ­να κα­τε­στημέ­νο, το ο­ποί­ο κά­ποιοι ο­μο­γε­νείς το έ­χουν χα­ρα­κτη­ρί­σει ως «βα­θύ κρά­τος». Α­να­φε­ρό­μα­στε στην διοί­κη­ση των Νο­σο­κο­μεί­ων Βα­λου­κλή υπό τον κ. Δ. Κα­ρα­γιάν­νη. Α­πό τις στή­λες της «Α­να­το­λής» έ­χου­με α­να­φερ­θεί ε­πα­νει­λημ­μέ­να στην άρ­νη­ση της διοί­κη­σης Κα­ρα­γιάν­νη να κά­νει ε­κλο­γές και στον ρό­λο που παί­ζει αυ­τό το κα­τε­στη­μέ­νο σε βά­ρος της Πο­λί­τι­κης ο­μο­γέ­νειας.

Κά­ποιοι Πο­λί­τες, πα­ρά τον φό­βο που σκορ­πά το ό­νο­μα «Κα­ρα­γιάν­νης», α­νέ­λα­βαν πρω­το­βου­λί­ες για να πιέ­σουν την διοί­κη­ση των Νο­σο­κο­μεί­ων Βα­λου­κλή, να διεξά­γει ε­κλο­γές. Μί­α α­πό αυ­τές ή­ταν η συ­γκέ­ντρω­ση υ­πο­γρα­φών α­πό 710 εκ­πα­τρι­σμέ­νους Κων­στα­ντι­νου­πο­λί­τες σ’ έ­να κεί­με­νο υ­πό τον τί­τλο «Ω­ΡΑ ΕΥ­ΘΥ­ΝΗΣ» με κύ­ριο αί­τη­μα την πραγ­μα­το­ποί­η­ση ε­κλο­γών.

Τό­τε η ΜΟ­ΝΗ ε­φημε­ρί­δα που δη­μο­σί­ευ­σε το κεί­με­νο και ό­λες τις υ­πο­γρα­φές ή­ταν η «Α­να­το­λή»!

Σή­με­ρα, δια­νύ­ου­με μί­α ση­μα­ντι­κή πε­ρί­ο­δο για την διεκ­δί­κη­ση δι­καιω­μά­των των μειο­νο­τή­των, στην Τουρ­κί­α. Η Οι­κου­με­νι­κή Ο­μο­σπον­δί­α Κων­στα­ντι­νου­πο­λι­τών (Οι.Ομ.Κω.), ο ε­νω­τι­κός φο­ρέ­ας που κα­τά­φε­ραν να ι­δρύ­σουν με­τά α­πό δε­κα­ε­τί­ες οι εκ­πα­τρι­σμέ­νοι Κων­στα­ντι­νου­πο­λί­τες, μαζί με τους φο­ρείς των εκ­πα­τρι­σμέ­νων Ιμβρί­ων, δια­δρα­μα­τί­ζει πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρό­λο σε αυ­τή την δια­δι­κα­σί­α της διεκ­δί­κη­σης.

Δυ­στυ­χώς ό­μως η Οι.Ομ.Κω. υ­πο­νο­μεύ­ε­ται - ευ­θέ­ως και υ­πο­γεί­ως - α­πό κύ­κλους που προ­τάσ­σουν τους προ­σω­πι­κούς α­ντα­γω­νι­σμούς α­πό το «κοι­νό συμ­φέ­ρον». Η «Α­να­το­λή» α­πό την αρ­χή στή­ρι­ξε την ί­δρυ­ση της Οι.Ομ.Κω. και εί­ναι η μο­νή ε­φη­με­ρί­δα που με συ­νέ­πεια την στη­ρί­ζει α­πέ­να­ντι στην ετε­ρό­κλη­τη συμ­μα­χί­α σω­μα­τεια­κών πα­ρα­γό­ντων και ο­μο­γε­νεια­κών ε­ντύ­πων που την υ­πο­νο­μεύ­ουν.

Στη­ρί­ζου­με την Οι.Ομ.Κω. ε­πει­δή πιστεύ­ου­με ό­τι η πο­λι­τι­κή διεκ­δί­κη­σης που ακο­λου­θεί ε­ξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα της Ρω­μέ­ϊ­κης κοι­νό­τη­τας.

Η «Α­να­το­λή», θα συ­νε­χί­σει να είναι η φω­νή που μα­χη­τι­κά υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα δί­καια των αν­θρώ­πων και των κοι­νο­τή­των μας.

Θα συ­νε­χί­σου­με να πο­ρευό­μα­στε με την αρ­χή, “κα­λύ­τε­ρα δυ­σά­ρε­στοι αλ­λά ω­φέ­λι­μοι πα­ρά ευ­χά­ρι­στοι και ά­χρη­στοι”.

Ό­μως η προ­σπά­θεια μας θα εί­ναι ε­πιτυ­χής στο βαθ­μό που θα έ­χει την υ­πο­στή­ρι­ξη του α­να­γνω­στι­κού μας κοι­νού, ι­διαί­τε­ρα τώ­ρα που η βα­θειά οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση δο­κι­μά­ζει τις α­ντο­χές όλων μας.

Και υ­πάρ­χει έ­νας α­πλός τρό­πος να εκ­φρα­στεί αυ­τή η υ­πο­στή­ρι­ξη σας. Δια­δί­δοντας την «Α­να­το­λή» σε νέ­ους α­να­γνώ­στες και εγ­γρά­φο­ντας νέ­ους συν­δρο­μη­τές. Τα μη­νύ­μα­τα που έρ­χο­νται α­πό τους φί­λους της «Ανα­το­λής» που αυτό­­βου­λ­α α­ναπτύσ­σουν τέτοιες πρω­το­βου­λί­ες, μάς δη­μιουρ­γεί την πε­ποί­θη­ση, ό­τι υ­πάρ­χουν ση­μα­ντι­κές δυ­να­τό­τη­τες στην πε­ραι­τέ­ρω αύ­ξη­ση του α­να­γνω­στι­κού κοι­νού της «Α­να­το­λής».

Η ι­δέ­α της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης, ό­πως και κά­θε πα­τρί­δας της καθ’ η­μάς Α­νατο­λής, η συλ­λο­γι­κή μας μνή­μη, ο πο­λι­τισμός και η πα­ρά­δο­ση μας θα συ­νε­χί­σουν να υ­πάρ­χουν, ό­σο θα υ­πάρ­χουν οι φωνές που θα εκ­φρά­ζουν όλ’ αυ­τά.

Γρη­γό­ρης Κε­σί­σο­γλου