(ΛΥΠΗ ΚΑΙ ΚΑΗΜΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ)
Ο Μεγαλοσχολίτης
φιλόλογος με πατέρα από τη Ραιδεστό και μητέρα από το Kατιρλή της Βιθυνίας δεν
ζει πιά. Έφυγε σήμερα Κυριακή 16 Ιουνίου από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Σεπτέμβριος 1997, για πρώτη φορά στη ζωή μου βρίσκομαι στο
Φανάρι.
Ανάμεσα σε αρχιερείς και ιερείς, προσκληθείς στην τράπεζα,
αισθανόμενος άβολα βρίσκω σωσίβιο σε έναν λαϊκό, άγνωστο σε εμένα κύριο, γύρω
στα 65, που με πλησιάζει χαμογελώντας. Συστήνομαι και μου απαντά «Ανεστίδης». Ήταν
η πρώτη μας γνωριμία. Στάθηκα δίπλα του και αισθάνθηκα ανετότερα στα
Πατριαρχεία. Μετά με πήρε μαζί του και
με συντρόφεψε μέχρι την ώρα της αναχώρησης μου. Η εμβρίθεια του στα πολίτικα
και τα interna του Φαναρίου εμφανής. Ο λόγος
χαμηλόφωνος αλλά η φωνή γλυκιά σταθερή. Ο καιρός περνά. Έμαθα μήνες μετά
ότι ο Ανεστίδης δεν ήταν πια στο Φανάρι…
Ιωάννινα… μερικά χρόνια αργότερα. Ξενοδοχείο Galaxy.
Χειμώνας… για δικαστήριο. Κατεβαίνοντας στο πρωινό, στο σαλόνι, ακούω μια
χαρακτηριστική γνώριμη φωνή, την έχω ξανακούσει. Γυρνώ έκπληκτος. Ο Διαμαντής
Ανεστίδης μιλά στο τηλέφωνο. Με αναγνώρισε. Ασπασμοί, χαρά ξανανταμώματος. Την
προηγούμενη βραδιά τον τίμησε το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στο οποίο δώρισε ένα
μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης του. Η απρόσμενη και αναπάντεχη συνάντηση εκεί
κράτησε ώρες. Και καταγράφηκαν όλα. Ποιος ξέρει που να έχω βάλει αυτό το
κασετάκι! Στην μνήμη μου όμως σώζονται τα περισσότερα. Ξέχειλη η αγάπη του για
την Πόλη και το Φανάρι, για τον Παναγιώτατο Βαρθολομαίο. Αλλά σκληρός και
καταγγελτικός για τα κακώς κείμενα που υπέπεσαν στην αντίληψη του.
Ασυμβίβαστος.
Συνέδριο Συνάντησης στην Πόλη, Iούλιος 2006. Ξενοδοχείο
Hilton. Επανασυνάντηση. Του το πα δεν άντεξα «Κύριε Διαμαντή, είχα μια
αμφιβολία για πολλά από όσα μου έχετε πει, αλλά η φιλία και συναναστροφή σας με
τον Δάσκαλο Βασίλειο Αναγνωστόπουλο αίρει κάθε τέτοια σκέψη και ενδοιασμό μου.
Χαμογέλασε έξυπνα.
Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Φεβρουάριος 2012 (φωτογραφία).
Παρουσίαση του τόμου ΦΙΛΟΤΕΧΝΙΑ του Σεβασμιωτάτου Γέροντος
Χαλκηδόνος Αθανάσιου, μια έκδοση της Εταιρεία Μελέτης της Καθ’ Ημάς Ανατολής. Ο
Διαμαντής Ανεστίδης παίρνει τον λόγο τελευταίος και με την ίδια εκείνη σταθερή
χαρακτηριστική φωνή, με γνώση και με περιεκτικό λόγο που προκαλεί σεβασμό
κλείνει την εκδήλωση.
Μια υπόσχεση για μια συνέντευξη για την ΑΝΑΤΟΛΗ, μια
τηλεφωνική επικοινωνία λίγο μετά για το ξεκίνημα της και μια συνέντευξη που δεν
ολοκληρώθηκε ποτέ.
Ένα μικρό χειρόγραφο σημειώσεων του και μια ηχογραφημένη
κασέτα από την κουβέντα στα ΙΩΑΝΝΙΝΑ, τα κρατώ ως εμπόδιο λησμονιάς.
Τελευταία δημόσια εμφάνιση του για εμάς, στο πρόσφατο
συμπόσιο που διοργάνωσε η ΟΙΟΜΚΩ και η ΕΤΜΕΛΑΝ την 24.5.2013 στο Πνευματικό
Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών.
Θα τον θυμάμαι όσο ζω, για τις γνώσεις του, την άδολη και
ευθεία κρίση του, την ευγένεια του, την λαχτάρα για τα Πολίτικα αλλά κυρίως για
το πλησίασμα του στην αφεντιά μου εκείνο το πρώτο Φθινόπωρο στην Πόλη.
Ο μεγαλοσχολίτης φιλόλογος υπήρξε πραγματικός αδάμας.
Αιωνία του η ΜΝΗΜΗ..!
